Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

induxi animum

  • 1 Gedanke

    Gedanke, cogitatio (der Akt des Denkens und konkr. – das Gedachte). – cogitatum (das Gedachte). – mens (Sinn, Gesinnung; dann = Meinung, Ansicht, z.B. in diesem G., hāc mente). – memoria alcis rei (das Andenken an etw., macht mir Kummer, aliquid parit aegritudinis). – sententia (Meinung, sowohl sofern ich sie für mich behalte, als auch sofern ich sie ausspreche, bes. die auf Gründen beruhende; dann = denkwürdiger Gedanke, Sentenz, z.B. erhabene G., sententiae magnificae). – opinio (Meinung, sofern sie auf Vermutung beruht). – suspicio (Vermutung als Verdacht). – consilium (Ansicht, Plan, Entwurf, [1002] z.B. hoc infelix consilium). dictum (ausgesprochener Gedanke, Ausspruch, Bonmot etc., z.B. kurz u. treffend hingeworfene G., breviter et commode dicta). – locus (Hauptstück, Punkt, Materie, in philos. Erörterungen. z.B. hunc locum accuratius explicare). – Oft wird auch »Gedanke« bei einem Pronomen od. Adjektiv od. vor »daß« bloß durch das Neutrum des Pronomens od. Adjektivs angedeutet, z.B. jener G. (Ausspruch) des Solon, illud Solonis: jener herrliche G. des Plato, praeclarum illud Platonis: diese deine G., ista tua: den G. werde ich festhalten, daß etc, illud tenebo mit Akk. u. Infin. – oder »der Gedanke« vor »daß« bleibt unübersetzt, z.B. der G., daß in Rom alles käuflich sei, hatte in ihm tiefe Wurzeln gefaßt, ei Romae omnia venum ire in animo haeserat (Sall. Iug. 28, 1). – ich komme, stoße, gerate auf den G. es kommt mir der G. bei, es fällt mir der G. bei, es drängt sich mir der G. auf, es steigt der G. in mir auf, daß etw. so u. so sei, venio od. incĭdo in eam cogitationem; hoc mihi venitin mentem: cogitatio animum subit; illudsuccurrit mihi; alle mit Akk. u. Infin.; reor mit Akk. und Infin. (ich vermeine, z.B. es sei Metellus, Metellum esse): ich komme auf den G. etc., etwas zu tun, venit mihi in mentem mit ut u. Konj.; induco animum mit Infin. od. mit ut u. Konj. (ich komme auf den Einfall); consilium capio mit Genet. Gerundii, mit Infin. od. mit ut u. Konj. (ich fasse den Entschluß). – es stieg folgender G. in mir auf, coepi ego mecum sie cogitare od. bl. siccogitabam (mit folg. direkter od. indirekter Rede). – ich habe, hege den G., etw. zu tun, cogito m. Infin.; induxi animum m. Infin. od. m. ut u. Konj.; consilium cepi m. Genet. Gerund. od. m. Infin. od. m. ut u. Konj. (s. vorher): schlechte G. haben, hegen, mala consilia agitare: große G. von sich haben, magnam de se habere opinionem (s. »einbilden [sich etwas]« die Synon.): ich habe (hege) ganz andere G. (eine ganz andere Meinung), longemihi alia mens est: ich habe tausenderlei G., infinita animo complector. – alle seine G. auf etw. richten, cogitationes omnes od. animum totum ad alqd intendere; cogitationes omnes conferre in alqd; toto animo cogitare de alqa re; omni cogitatione ferriad alqd; totum et mente et animo in alqdinsistere: die G. nicht beisammen, andere G. haben, aliud od. alias res agere; non attendere: in tiefen G. (in tiefe G. versunken) sein, in cogitatione defixum esse: seinen G. hingegeben, in G. versunken, cogitationibus suistraditus. – jmdm. den G. von etw. eingeben, auf den G. von etw. bringen, alci cogitationem de alqa re inicere: jmd. aufden G. bringen, daß etc., alqm ad eam cogitationemdeducere od. in eam cogitationem adducere, ut etc. (von einer Sache): jmd. auf andere G. bringen, alqm od. alcis animum flectere (seinen Sinn anderswohin lenken); admeliora mentem alcis abducere (auf bessere, vernünftigere G. lenken, z.B. einen Wahnsinnigen); alqm abducere ab institutis suis (jmd. von seinen Grundsätzen abbringen); adsanitatem alqm revocare. alcis mentem [1003] sanare (machen, daß er vernünftiger wird, -handelt, ihn auf vernünftigere G. bringen): auf vernünftigere G. kommen, ad sanitatem reverti (vernünftiger werden, -handeln). – jmdm. etwas aus den G. bringen, abducere alcis animum ab alqa re: sich etw. aus den G. schlagen, den G. an etw. aufgeben, fahren lassen, cogitationem de alqa re bicere; non amplius cogitare de alqa re; consilium alcis rei deponere od. abicere (den Plan zu etwas aufgeben); alqd facere velle desistere (abstehen, etw. tun zu wollen): entschlage dich dieser G., abducas velim animum ab his cogitationibus: das ist mein einziger G., nihil cogito nisi hoc: versetze dich in G. nach Athen, puta venisse te Athenas; puta esse te Athenis: etwas im G. ergänzen (ein Wort etc.), intellegere od. (vom Schriftsteller selbst) intellegi velle. – in dem G. stehen, daß etc., s. glauben, daß etc. – nach meinen G., meā sententiā: ut mea fert opinio; ut mihi quidem videtur; quantum equidem iudicare possum.

    deutsch-lateinisches > Gedanke

  • 2 induco

    indūco, ĕre, dūxi, ductum - tr. -    - induce (= induc) Varr. R. R. 3, 2, 18.    - induxti (= induxisti), Ter. And. 5, 3, 12.    - induxis (= induxeris), Plaut. Capt. 1, 2, 46. [st1]1 [-] conduire dans, conduire contre, mener à, mener dans, conduire vers, introduire, faire entrer, faire avancer.    - avec in + acc. - cohortem praetoriam in medios hostis inducit, Sall. C.: il lance sur le centre des ennemis la cohorte prétorienne.    - equites ab utroque cornu in pugnam induxit, Liv. 34: il conduisit au combat les cavaliers à chaque aile.    - principes triariosque in cornua inducit, Liv. 30: il conduit aux ailes les soldats de deuxième et troisième ligne.    - inductum in republicam ut... Aur.-Vict.: l'usage s'est introduit dans l'Etat que...    - avec acc. - exercitum Aegyptum inducere, Liv.: faire entrer une armée en Egypte.    - avec dat. - fossā mare veteri urbi inducere, Suet. Ner. 16: faire entrer la mer par un canal dans la vieille ville. [st1]2 [-] appliquer sur, mettre sur; mettre (un vêtement), recouvrir, revêtir; étendre, enduire.    - inducere vestem, Suet.: passer un habit.    - galeam inducere, Caes.: mettre un casque.    - inducere calceum: mettre un soulier.    - avec acc. de rel. - tunicā inducitur artus, Virg. En. 8: il se couvre d'une tunique (*il est couvert quant à ses membres d'une tunique).    - inducere humeros albenti amictu, Stat. S. 5: se couvrir les épaules d'un vêtement blanc. [st1]3 [-] introduire (dans la conversation, dans un écrit), faire figurer, faire paraître, exhiber, présenter (au cirque, au théâtre), représenter (une pièce).    - hinc ille Gyges inducitur a Platone, Cic.: c'est à ce sujet que Platon a parlé du fameux Gygès (*c'est de là que le fameux Gygès est présenté par Platon).    - gladiatorum par inducere: présenter un couple de gladiateurs.    - inducere matrem familias precari Apollinem, Porphyr.: représenter une mère de famille implorant Apollon.    - inducere rationem, Cic.: mettre sous les yeux un système.    - inducere causam, Cic.: alléguer un prétexte.    - inducere Afranii togatam, Suet.: faire représenter une comédie d'Afranius.    - gladiatores inducere, Cic.: faire paraître sur la scène des gladiateurs. [st1]4 [-] effacer, biffer, rayer; supprimer, abroger, abolir ( → étendre de la cire pour effacer); niveler, aplanir.    - senatus consultum inducere, Cic. Att. 1, 20, 4: casser un décret du sénat.    - nomina inducere, Cic.: effacer des noms.    - solum inducere, Plin.: niveler le sol. [st1]5 [-] porter en compte, inscrire, adjuger (un bien).    - pecuniam in rationem (in rationibus) inducere: porter en compte une somme d'argent.    - agrum alicui pecunia ingenti inducere: faire payer à qqn une grosse somme pour un champ. [st1]6 [-] entraîner à, conduire à, amener à, déterminer à.    - discordiam in civitatem inducere: amener la discorde dans la cité.    - in spem aliquem inducere: amener qqn à espérer.    - inducere aliquem ut mentiatur, Cic.: entraîner qqn à mentir.    - inducere ad bellum: décider à la guerre.    - promissis aliquem inducere: déterminer qqn par des promesses.    - inducere in animum ut (inducere animum ut): se mettre en tête de, se résoudre à, se résigner à.    - inducere in animum (inducere animum) + prop inf.: se mettre en tête de, se résoudre à, se résigner à.    - non posse inducere in animum quin (quominus) + subj.: ne pas pouvoir se résoudre à.    - non sustinui inducere in animum, quominus illi indicarem, Plin. Ep. 9: je n'ai pas pu me résigner à m'empêcher de lui indiquer...    - inducere animum in aliquid (ad aliquid): incliner à telle ou telle chose. [st1]7 [-] "mettre dedans", induire en erreur, séduire, tromper, duper, abuser.    - inducere aliquem in errorem: induire qqn en erreur.
    * * *
    indūco, ĕre, dūxi, ductum - tr. -    - induce (= induc) Varr. R. R. 3, 2, 18.    - induxti (= induxisti), Ter. And. 5, 3, 12.    - induxis (= induxeris), Plaut. Capt. 1, 2, 46. [st1]1 [-] conduire dans, conduire contre, mener à, mener dans, conduire vers, introduire, faire entrer, faire avancer.    - avec in + acc. - cohortem praetoriam in medios hostis inducit, Sall. C.: il lance sur le centre des ennemis la cohorte prétorienne.    - equites ab utroque cornu in pugnam induxit, Liv. 34: il conduisit au combat les cavaliers à chaque aile.    - principes triariosque in cornua inducit, Liv. 30: il conduit aux ailes les soldats de deuxième et troisième ligne.    - inductum in republicam ut... Aur.-Vict.: l'usage s'est introduit dans l'Etat que...    - avec acc. - exercitum Aegyptum inducere, Liv.: faire entrer une armée en Egypte.    - avec dat. - fossā mare veteri urbi inducere, Suet. Ner. 16: faire entrer la mer par un canal dans la vieille ville. [st1]2 [-] appliquer sur, mettre sur; mettre (un vêtement), recouvrir, revêtir; étendre, enduire.    - inducere vestem, Suet.: passer un habit.    - galeam inducere, Caes.: mettre un casque.    - inducere calceum: mettre un soulier.    - avec acc. de rel. - tunicā inducitur artus, Virg. En. 8: il se couvre d'une tunique (*il est couvert quant à ses membres d'une tunique).    - inducere humeros albenti amictu, Stat. S. 5: se couvrir les épaules d'un vêtement blanc. [st1]3 [-] introduire (dans la conversation, dans un écrit), faire figurer, faire paraître, exhiber, présenter (au cirque, au théâtre), représenter (une pièce).    - hinc ille Gyges inducitur a Platone, Cic.: c'est à ce sujet que Platon a parlé du fameux Gygès (*c'est de là que le fameux Gygès est présenté par Platon).    - gladiatorum par inducere: présenter un couple de gladiateurs.    - inducere matrem familias precari Apollinem, Porphyr.: représenter une mère de famille implorant Apollon.    - inducere rationem, Cic.: mettre sous les yeux un système.    - inducere causam, Cic.: alléguer un prétexte.    - inducere Afranii togatam, Suet.: faire représenter une comédie d'Afranius.    - gladiatores inducere, Cic.: faire paraître sur la scène des gladiateurs. [st1]4 [-] effacer, biffer, rayer; supprimer, abroger, abolir ( → étendre de la cire pour effacer); niveler, aplanir.    - senatus consultum inducere, Cic. Att. 1, 20, 4: casser un décret du sénat.    - nomina inducere, Cic.: effacer des noms.    - solum inducere, Plin.: niveler le sol. [st1]5 [-] porter en compte, inscrire, adjuger (un bien).    - pecuniam in rationem (in rationibus) inducere: porter en compte une somme d'argent.    - agrum alicui pecunia ingenti inducere: faire payer à qqn une grosse somme pour un champ. [st1]6 [-] entraîner à, conduire à, amener à, déterminer à.    - discordiam in civitatem inducere: amener la discorde dans la cité.    - in spem aliquem inducere: amener qqn à espérer.    - inducere aliquem ut mentiatur, Cic.: entraîner qqn à mentir.    - inducere ad bellum: décider à la guerre.    - promissis aliquem inducere: déterminer qqn par des promesses.    - inducere in animum ut (inducere animum ut): se mettre en tête de, se résoudre à, se résigner à.    - inducere in animum (inducere animum) + prop inf.: se mettre en tête de, se résoudre à, se résigner à.    - non posse inducere in animum quin (quominus) + subj.: ne pas pouvoir se résoudre à.    - non sustinui inducere in animum, quominus illi indicarem, Plin. Ep. 9: je n'ai pas pu me résigner à m'empêcher de lui indiquer...    - inducere animum in aliquid (ad aliquid): incliner à telle ou telle chose. [st1]7 [-] "mettre dedans", induire en erreur, séduire, tromper, duper, abuser.    - inducere aliquem in errorem: induire qqn en erreur.
    * * *
        Induco, inducis, induxi, pen. prod. inductum, inducere. Plaut. Mettre dedens, Faire entrer.
    \
        Inducere exercitum in hostes. Liu. Poulser dedens.
    \
        Inducere se in captiones. Cicero. S'enveloper et entouiller en tromperies.
    \
        In errorem. Cic. Tromper et abuser, Faire errer.
    \
        Aliquem in memoriam rei alicuius. Plaut. Luy ramentevoir quelque chose, Luy reduire en memoire.
    \
        In rationem pecuniam aliquam. Cic. Employer et escrire parmi ses comptes, Mettre en ses comptes.
    \
        Regem in regnum. Plin. iunior. Mettre en son royaume.
    \
        In spem. Cic. Mettre en espoir.
    \
        Inducor in spem, vos eosdem in hoc conseruando futuros, qui fueritis in me. Cic. J'espere que, etc.
    \
        In viam. Varro. Mettre au chemin.
    \
        Inducere aliquid. Cic. Introduire, Mettre en avant quelque chose de nouveau.
    \
        Ambitionem in curiam inducere. Cic. Introduire, Amener.
    \
        Morem. Plin. iunior. Introduire une coustume, Amener une coustume nouvelle.
    \
        Seditionem in ciuitatem. Cic. Faire sedition, ou esmouvoir.
    \
        Inducere nomen fictae religionis. Cic. Mettre en avant.
    \
        Inducere causam, vel (vt Plin. iunior dicit) cognitionem. Appeler la cause, Donner audience, Mettre sur le bureau. Bud.
    \
        Inducere aliquem loquentem, quod et Introducere dicitur. Cic. Introduire quelque personnage parlant parmi un dialogue.
    \
        Inducere scuta pellibus. Caesar. Couvrir et garnir par dessus.
    \
        Inducere parietes marmore. Seneca. Couvrir, Enduire, Revestir, Encrouster.
    \
        Inducere colorem alicui picturae. Plin. Asseoir une couleur sur une peincture, Enduire, Mettre par dessus.
    \
        Inducere exordium. Cic. Faire le commencement.
    \
        Formam aliquam inducere membris. Ouid. Donner forme et facon, Former, Faconner.
    \
        Inducere cuti nitorem. Plin. Faire reluire la peau.
    \
        Senectus inducit rugas. Tibullus. Ameine les rides, Fait venir les rides.
    \
        Inducere aliquem. Plaut. L'induire à faire quelque chose, Luy mettre en la teste de le faire, Luy persuader.
    \
        Inducebar orationibus tuis. Cic. J'estoye esmeu.
    \
        Adolescentulus corruptus et nequam ab hominibus inductus. Cic. Induict.
    \
        Inducere animum. Plaut. Mettre en sa fantasie, Se persuader.
    \
        - sic animum induco meum, Malo coactus qui suum officium facit, etc. Terent. Je meine mon esprit à ceste raison.
    \
        Inducere animum ad meretricem. Teren. Mettre son coeur et son amour en une paillarde.
    \
        Inducere in animum. Terent. Mettre en sa fantasie, Se persuader.
    \
        Nunquam te aliter, atque es, in animum induxi meum. Terent. Jamais je n'eu fantasie que tu fusses autre que tu es.
    \
        Inducere ad misericordiam. Cic. Induire et esmouvoir à misericorde.
    \
        Inducere. Cic. Rayer, Tirer un traict de plume sur une escripture, et la casser, Abolir, Mettre à neant, Annuller, Canceller.
    \
        Hic ager quoquo pretio coemptus erit, tamen ingenti pecunia vobis inducetur. Cic. Toutesfois il vous sera compté bien cher, Ils mettront sur leur compte avoir acheté bien cher, ce qu'ils auront acheté à grand marché.
    \
        Inducere nouercam filiae. Plin. iun. Luy bailler une maratre.
    \
        Inducere calceum alicui. Plin. Le chausser.
    \
        Inducere aliquem. Cic. Tromper, Seduire.
    \
        Inductum solum. Plin. Uni, Applani.
    \
        Inductum, et quasi deuium loqui. Plin. iunior. Emprunté, Prins d'ailleurs.
    \
        Inducere fructum dicuntur arbores. Columel. Produire, Jecter, Mettre hors.
    \
        Tectorium vetus deletum sit, et nouum inductum. Ci. Mis en la place de cestuy.
    \
        Inductus argumentis. Plin. Mené et induict, Persuadé.

    Dictionarium latinogallicum > induco

  • 3 induco

    in-dūco (arch. indouco, Corp. inscr. Lat. 1, 201 lin. 6. 10. 13. 14), dūxī, ductum, ere, I) (v. duco = ziehen) überziehen, A) etwas über etwas ziehen, um es zu bedecken, 1) im allg.: tectorium, Cic.: coria super lateres, Caes.: colorem picturae, Plin.: aurum ligno, Plin.: marmora rebus, Ov.: varias plumas membris, Hor.: dah. umbras terris, Hor.: nubes terris, Ov.: nubilum, Plin. ep.: nubem, Liv.: pontem, darüber (über den Fluß) schlagen, Curt. – im Bilde, alci magnitudine suā caliginem, jmd. verdunkeln, Vell. 2, 36, 1: cicatricem pati, quam nihil aeque ac necessitas ipsa et dies longa et satietas doloris inducit, verharschen macht, Plin. ep. 8, 5, 3. – 2) insbes., Kleidungsstücke usw. anziehen (vgl. induo no. I), soleas ligneas in pedes od. in pedibus, Cornif. rhet.: manibus caestus, Verg.: alci calceum od. laevum calceum, Suet. u. Plin. – poet. m. Acc., tunicā inducitur artus, Verg. Aen. 8, 457.

    B) überziehen mit etwas, um es zu bedecken, 1) im allg.: scuta pellibus, Caes.: brachia pennā, Ov.: poet., inducta cornibus aurum victima od. iuvenca, mit vergoldeten Hörnern, Ov. – 2) insbes.: a) mit einem Kleidungsstücke bedecken, albenti amictu umeros, Stat. silv. 5, 2, 67: indumenta, quibus erat indutus, calciamenta, quibus erat inductus, Apul. flor. 9. p. 10, 19 Kr. – b) überziehen = ausfüllen, ebe nen, solum, Plin. 2, 194. – c) Geschriebenes in den Wachstafeln ausstreichen, durchstreichen (Ggstz. relinquere, stehen lassen), nomina, Cic.: substituti nomen, ICt. – dah. aufheben, für ungültig erklären, zurücknehmen, rückgängig machen, alci datum (als gegeben) inducere, Cic.: senatus consultum, locationem, Cic.: locationes, Liv.: decretum, Suet.

    C) eintragen = einschreiben in sein Ausgabe- und Einnahmebuch, in rationibus, Cic.: pecuniam in rationem, in Rechnung bringen, Cic.: alci agros pecuniā ingenti, anrechnen, zuschreiben, Cic.

    II) (v. duco = führen) hinein- od. wohin führen, -leiten, -bringen, A) eig.: 1) im allg.: alqm huc, herlocken, Ter.: milites in pugnam, Liv.: exercitum in Macedoniam, Liv., Aegyptum, Liv.: oves in rura, Varro: Romam deûm matrem, Plin. ep.: messorem arvis, Verg. – inter sacra et vota vincula et laqueum, herbeibringen, Tac.: nubila, heraufführen, Ov.: u. so suos ortus (v. der Aurora), Verg. – 2) insbes.: a) jmd. wo einführen, α) in eine Wohnung, in regiam habitandi causā, Caes. – bes. als Gattin heimführen, Lolliam, Tac.: aliquam gravidam penatibus suis, Tac.: filiae novercam, eine St. ins Haus bringen, Plin. ep. – β) in die Arena od. auf die Bühne führen, -bringen, aufziehen-, auftreten lassen, aufstellen, aufführen, im Passiv = aufziehen, auftreten, zur Aufführung kommen, gladiatores, Cic. ep.: iuvenes armatos, Liv.: elephantum in circum, Plin. ep. – personam Britannici iureconsulti, Cic.: inducta est Afranii togata, quae Incendium inscribitur, Suet. – γ) jmd. zum Verhör vorführen, alqm in senatum, Suet. u. Plin. ep., in curiam, Suet. – b) als Anführer Truppen in den Kampf heran-, herbeiführen, turmas, Verg.: phalangem, Curt.: turmas cum elephantis in recusantes, Curt.: hos subruendo vallo, Tac. – c) ein Gewässer wo hineinleiten, aquam in domos, Auct. b. Alex.: mare urbi, Suet.

    B) übtr.: 1) im allg.: alqm in errorem, Cic.: in hanc consuetudinem scribendi, Cic.: novum verbum in linguam, Cic.: discordiam in civitatem, Cic.: litteras quodam modo in corda discentium, Augustin. de civ. dei18, 39. – 2) insbes.: a) antun, verursachen, iniuriam adversus liberos testamento, Gaius dig. – b) animum od. in animum ind., α) es über sich gewinnen, sich in den Kopf setzen, sich entschließen, sich vornehmen, m. folg. Infin., Komik., Cic. u.a. (s. Brix Plaut. trin. 237. Drak. u. Müller Liv. 1, 17, 4. Weißenb. Liv. 27, 9, 9. Müller Anh. II. zu Liv. 2, 5, 7. die Auslgg. zu Sall. Cat. 54, 4): m. folg. ut od. ne od. (bei vorhergeh. Negation) quin od. quo minus u. Konj., es übers Herz bringen, es über sich gewinnen, potuit inducere animum, ut patrem esse sese oblivisceretur, Cic.: animum inducere non potui, ut illum tanto in maerore aspicerem, Cic.: illos patres plebem induxisse in animum, ut (id) infesto exsuli proderent, Liv.: inducere animum possum, ne aegre patiar, Plaut.: non potuisse se inducere in animum, quin... eum vindicaret, Liv.: non sustinui inducere in animum, quo minus illi eodem die facturum me indicarem, quod etc., Plin. ep. – β) die Überzeugung gewinnen, sich überzeugen, m. folg. Acc. u. Infin., induc. in anim., Ter. heaut. tim. prol. 49; Hec. 292. Liv. 2, 54, 5 u. 27, 12, 7: ind. anim., Plaut. Pers. 66. Ter. Andr. 572. Apul. apol. 56 u. 87. – γ) ind. animum ad od. in alqd, den Geist richten auf usw., ind. rursus animum suum ad meretricem, seine Neigung richten auf usw., Ter.: amici iacentem animum excitare inducereque in spem cogitationemque meliorem, bessere H. u. G. in ihm zu wecken, Cic. – c) zu etw. bringen, bewegen, veranlassen, verleiten, verführen, verlocken, vide, quo me inducas, Ter.: alqm ad bellum, Nep.: ad misericordiam, ad pudendum, ad pigendum, Cic.: vocibus adulantium in spem induci, Tac.: mit folg. ut u. Konj., alqm vera ut esse credat quae mentibimur, Plaut.: alqm, ut mentiatur, Cic.: quae te causa ut provinciā tuā excederes induxit? Liv. – m. folg. Infin., tua me virtus inducit noctes vigilare serenas, Lucr. 1, 142: designatum consulem Memmium Pollionem ingentibus promissis inducunt sententiam expromere, quā etc., Tac. ann. 12, 9. – absol., promissis, pretio, spe ind. alqm, Cic.: inductus spe, cupiditate, Cic. – dah. verleiten, anführen = täuschen, alqm, Cic. u. Tibull. – d) einführen, auftreten lassen, α) eine Pers. od. Sache redend, quos ipsos induxi loquentes, Cic.: muta quaedam loquentia, Cic.: Gygen, Cic.: gravem personam, Cic.: Scipionem de re publica disputantem, Augustin.: m. Infin., inducit matrem familias precari Apollinem, Porphyr. Hor. carm. saec. 33; u. so Porphyr. Hor. ep. 1, 16, 73. – u. ein Gespräch, sermonem hominum, Cic.: sermo inductus a tali exordio, eingeleitet worden, Cic. – β) eine Sitte, Sprache u. dgl. einführen = aufbringen, morem novum iudiciorum in rem publicam, Cic.: sermo insiticius et inductus, fremde (Ggstz. patrius), Plin. ep.: si nihil inductum et quasi devium loquimur, Fremdes, Ungehöriges, Plin. ep.: m. hoc u. folg. ut u. Konj., an hoc inducimus, ut non demus beneficia, Sen. de ben. 3, 10, 1. – m. folg. ut u. Konj., inductum in rem publicam, uti duo seu plures summae potentiae dissimiles cognomento ac potestate dispari sint, Aur. Vict. de Caes. 13, 12. – e) jmd. in etw. einführen = über etw. belehren, α) m. dopp. Acc., Aeonas naturam coniugiorum, Tert. adv. Val. 11. – β) mit Acc. pers. u. in u. Acc. rei, alqm in disciplinas dialecticas inducere (einführen) atque imbuere (einweihen), Gell. 16, 8, 1. – f) gleichs. auftreten lassen, aufführen = vorbringen, rationem Epicuri, Cic.: causam, Cic.: dubitationem, den Schwankenden spielen, Tac.

    / Synkop. Perf. induxti, Ter. Andr. 883. – altlat. induxis = induxeris, Plaut. capt. 149. – Imperat. induc, Augustin. serm. 47, 24, arch. induce, Pompon. com. 95. Varro r. r. 3, 2, 18.

    lateinisch-deutsches > induco

  • 4 induco

    in-dūco (arch. indouco, Corp. inscr. Lat. 1, 201 lin. 6. 10. 13. 14), dūxī, ductum, ere, I) (v. duco = ziehen) überziehen, A) etwas über etwas ziehen, um es zu bedecken, 1) im allg.: tectorium, Cic.: coria super lateres, Caes.: colorem picturae, Plin.: aurum ligno, Plin.: marmora rebus, Ov.: varias plumas membris, Hor.: dah. umbras terris, Hor.: nubes terris, Ov.: nubilum, Plin. ep.: nubem, Liv.: pontem, darüber (über den Fluß) schlagen, Curt. – im Bilde, alci magnitudine suā caliginem, jmd. verdunkeln, Vell. 2, 36, 1: cicatricem pati, quam nihil aeque ac necessitas ipsa et dies longa et satietas doloris inducit, verharschen macht, Plin. ep. 8, 5, 3. – 2) insbes., Kleidungsstücke usw. anziehen (vgl. induo no. I), soleas ligneas in pedes od. in pedibus, Cornif. rhet.: manibus caestus, Verg.: alci calceum od. laevum calceum, Suet. u. Plin. – poet. m. Acc., tunicā inducitur artus, Verg. Aen. 8, 457.
    B) überziehen mit etwas, um es zu bedecken, 1) im allg.: scuta pellibus, Caes.: brachia pennā, Ov.: poet., inducta cornibus aurum victima od. iuvenca, mit vergoldeten Hörnern, Ov. – 2) insbes.: a) mit einem Kleidungsstücke bedecken, albenti amictu umeros, Stat. silv. 5, 2, 67: indumenta, quibus erat indutus, calciamenta, quibus erat inductus, Apul. flor. 9. p. 10, 19 Kr. – b) überziehen = ausfüllen, ebe-
    ————
    nen, solum, Plin. 2, 194. – c) Geschriebenes in den Wachstafeln ausstreichen, durchstreichen (Ggstz. relinquere, stehen lassen), nomina, Cic.: substituti nomen, ICt. – dah. aufheben, für ungültig erklären, zurücknehmen, rückgängig machen, alci datum (als gegeben) inducere, Cic.: senatus consultum, locationem, Cic.: locationes, Liv.: decretum, Suet.
    C) eintragen = einschreiben in sein Ausgabe- und Einnahmebuch, in rationibus, Cic.: pecuniam in rationem, in Rechnung bringen, Cic.: alci agros pecuniā ingenti, anrechnen, zuschreiben, Cic.
    II) (v. duco = führen) hinein- od. wohin führen, - leiten, -bringen, A) eig.: 1) im allg.: alqm huc, herlocken, Ter.: milites in pugnam, Liv.: exercitum in Macedoniam, Liv., Aegyptum, Liv.: oves in rura, Varro: Romam deûm matrem, Plin. ep.: messorem arvis, Verg. – inter sacra et vota vincula et laqueum, herbeibringen, Tac.: nubila, heraufführen, Ov.: u. so suos ortus (v. der Aurora), Verg. – 2) insbes.: a) jmd. wo einführen, α) in eine Wohnung, in regiam habitandi causā, Caes. – bes. als Gattin heimführen, Lolliam, Tac.: aliquam gravidam penatibus suis, Tac.: filiae novercam, eine St. ins Haus bringen, Plin. ep. – β) in die Arena od. auf die Bühne führen, -bringen, aufziehen-, auftreten lassen, aufstellen, aufführen, im Passiv = aufziehen, auftreten, zur Aufführung kommen, gladiatores, Cic. ep.: iuvenes ar-
    ————
    matos, Liv.: elephantum in circum, Plin. ep. – personam Britannici iureconsulti, Cic.: inducta est Afranii togata, quae Incendium inscribitur, Suet. – γ) jmd. zum Verhör vorführen, alqm in senatum, Suet. u. Plin. ep., in curiam, Suet. – b) als Anführer Truppen in den Kampf heran-, herbeiführen, turmas, Verg.: phalangem, Curt.: turmas cum elephantis in recusantes, Curt.: hos subruendo vallo, Tac. – c) ein Gewässer wo hineinleiten, aquam in domos, Auct. b. Alex.: mare urbi, Suet.
    B) übtr.: 1) im allg.: alqm in errorem, Cic.: in hanc consuetudinem scribendi, Cic.: novum verbum in linguam, Cic.: discordiam in civitatem, Cic.: litteras quodam modo in corda discentium, Augustin. de civ. dei18, 39. – 2) insbes.: a) antun, verursachen, iniuriam adversus liberos testamento, Gaius dig. – b) animum od. in animum ind., α) es über sich gewinnen, sich in den Kopf setzen, sich entschließen, sich vornehmen, m. folg. Infin., Komik., Cic. u.a. (s. Brix Plaut. trin. 237. Drak. u. Müller Liv. 1, 17, 4. Weißenb. Liv. 27, 9, 9. Müller Anh. II. zu Liv. 2, 5, 7. die Auslgg. zu Sall. Cat. 54, 4): m. folg. ut od. ne od. (bei vorhergeh. Negation) quin od. quo minus u. Konj., es übers Herz bringen, es über sich gewinnen, potuit inducere animum, ut patrem esse sese oblivisceretur, Cic.: animum inducere non potui, ut illum tanto in maerore aspicerem, Cic.: illos patres
    ————
    plebem induxisse in animum, ut (id) infesto exsuli proderent, Liv.: inducere animum possum, ne aegre patiar, Plaut.: non potuisse se inducere in animum, quin... eum vindicaret, Liv.: non sustinui inducere in animum, quo minus illi eodem die facturum me indicarem, quod etc., Plin. ep. – β) die Überzeugung gewinnen, sich überzeugen, m. folg. Acc. u. Infin., induc. in anim., Ter. heaut. tim. prol. 49; Hec. 292. Liv. 2, 54, 5 u. 27, 12, 7: ind. anim., Plaut. Pers. 66. Ter. Andr. 572. Apul. apol. 56 u. 87. – γ) ind. animum ad od. in alqd, den Geist richten auf usw., ind. rursus animum suum ad meretricem, seine Neigung richten auf usw., Ter.: amici iacentem animum excitare inducereque in spem cogitationemque meliorem, bessere H. u. G. in ihm zu wecken, Cic. – c) zu etw. bringen, bewegen, veranlassen, verleiten, verführen, verlocken, vide, quo me inducas, Ter.: alqm ad bellum, Nep.: ad misericordiam, ad pudendum, ad pigendum, Cic.: vocibus adulantium in spem induci, Tac.: mit folg. ut u. Konj., alqm vera ut esse credat quae mentibimur, Plaut.: alqm, ut mentiatur, Cic.: quae te causa ut provinciā tuā excederes induxit? Liv. – m. folg. Infin., tua me virtus inducit noctes vigilare serenas, Lucr. 1, 142: designatum consulem Memmium Pollionem ingentibus promissis inducunt sententiam expromere, quā etc., Tac. ann. 12, 9. – absol., promissis, pretio, spe ind. alqm, Cic.: induc-
    ————
    tus spe, cupiditate, Cic. – dah. verleiten, anführen = täuschen, alqm, Cic. u. Tibull. – d) einführen, auftreten lassen, α) eine Pers. od. Sache redend, quos ipsos induxi loquentes, Cic.: muta quaedam loquentia, Cic.: Gygen, Cic.: gravem personam, Cic.: Scipionem de re publica disputantem, Augustin.: m. Infin., inducit matrem familias precari Apollinem, Porphyr. Hor. carm. saec. 33; u. so Porphyr. Hor. ep. 1, 16, 73. – u. ein Gespräch, sermonem hominum, Cic.: sermo inductus a tali exordio, eingeleitet worden, Cic. – β) eine Sitte, Sprache u. dgl. einführen = aufbringen, morem novum iudiciorum in rem publicam, Cic.: sermo insiticius et inductus, fremde (Ggstz. patrius), Plin. ep.: si nihil inductum et quasi devium loquimur, Fremdes, Ungehöriges, Plin. ep.: m. hoc u. folg. ut u. Konj., an hoc inducimus, ut non demus beneficia, Sen. de ben. 3, 10, 1. – m. folg. ut u. Konj., inductum in rem publicam, uti duo seu plures summae potentiae dissimiles cognomento ac potestate dispari sint, Aur. Vict. de Caes. 13, 12. – e) jmd. in etw. einführen = über etw. belehren, α) m. dopp. Acc., Aeonas naturam coniugiorum, Tert. adv. Val. 11. – β) mit Acc. pers. u. in u. Acc. rei, alqm in disciplinas dialecticas inducere (einführen) atque imbuere (einweihen), Gell. 16, 8, 1. – f) gleichs. auftreten lassen, aufführen = vorbringen, rationem Epicuri, Cic.: causam, Cic.: dubitationem, den Schwankenden
    ————
    spielen, Tac.
    Synkop. Perf. induxti, Ter. Andr. 883. – altlat. induxis = induxeris, Plaut. capt. 149. – Imperat. induc, Augustin. serm. 47, 24, arch. induce, Pompon. com. 95. Varro r. r. 3, 2, 18.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > induco

  • 5 Sinn

    Sinn, I) Fähigkeit des Empfindens: sensus. – der S. des Gesichts, des Gehörs etc., s. Gesichtssinn, Gehörsinn etc.: in die Sinne fallen, sub sensus cadere (im allg.); sub oculos oder sub oculorum aspectum cadere (ins Auge fallen).

    II) Fähigkeit, Dinge außer uns zu empfinden: sensus alcis rei. – voluntas alcis rei (Neigung zu etwas, z.B. für das Klassische in der Kunst, voluntas recti generis). – studium (Liebe u. Eifer für etw.). – S. für das Schöne, für Anstand u. dergl., elegantia (z.B. den S. für das Schöne wecken u. nähren, elegantiam excitare atque augere): S. für Wahrheit, veritas: S. für Billigkeit, aequitas: S. für Freiheit, libertas. – S. für etwas haben, in alqa re aliquem sensum habere (Empfänglichkeit); voluntatem alcis rei habere (Neigung); alqā re instructam habere menten, (mit dem Gefühl für etwas begabt sein); studio alcis rei duci od. trahi. alcis rei esse studiosum (Eifer für etwas zeigen, ein Liebhaber von etwas sein): keinen S. für etwas haben, alienum esse, abhorrere ab alqa re: keinen S. mehr für etw. haben, alcis rei sensum amisisse: S. für etwas zeigen, osten dere alcis rei voluntatem.

    III) Bewußtsein; z.B. die Sinne vergehen mir, animus me relinquit. anima deficit (ich werde ohnmächtig): bei Sinnen sein, mentis [2135] oder animi compotem esse: von Sinnen sein. mentis od. animi non compotem esse; alienatā esse mente: von Sinnen kommen, mente alienari; a mente deseri; desipere: vor Freude beinahe von S. kommen, nimio gaudio paene desipere: von S. bringen, mentem alcis alienare od. exturbare: wie von Sinnen, velut alienatus mente od. sensibus.

    IV) Fähigkeit zu denken u. zu wollen, Wille: mens. – voluntas (der Wille, das Wollen). – sententia (Meinung). – es kommt mir in den Sinn, venit mihi in mentem mit Infin.; in animum induxi mit Infin. od. mit folg. ut u. Konj.; accĭdit ad animum meum (zufällig): im Sinne haben, in animo habere; mente agitare; agitare alqd od. de alqa re; moliri alqd (z.B. magna): gegen jmd. etwas im S. haben, aliquid agitare adversus alqm: Böses im S. haben (gegen jmd.), do los od. malas artes comminisci; mala consilia agitare adversus alqm: sich etwas aus dem S. schlagen, alqd ex memoria deponere. memoriam alcis rei deponere od. abicere (etw. vergessen): sich eine Sorge aus dem S. schlagen, se abducere a cura: es kommt jmdm. etw. aus dem S. (Gedächtnis), excĭdit alci alqd de od. ex memoria: eines Sinnes sein, idem sentire; consentire: andern S. sein als jmd., dissentire ab od. cum alqo: ich bin ganz andern Sinnes, longe alia mihi mens est: auf seinem S. beharren, in sententia sua perstare od. perseverare: jmdm. etwas aus dem S. reden, dissuadere mit folg. ne od. mit folg. Infin. (widerraten); animum alcis ab alqa re avocare (jmds. Sinn von etw. abbringen): es geht etwas nicht nach meinem S., non cedit alqd ex sententia.

    V) Gemüts- und Denkungsart: animus excelsus: altus od. excelsus: niedriger, abiectus oder humilis: verkehrter, pravus). – ein menschenfreundlicher, wohlwollender S., humanitas: ein verbrecherischer S., scelus: der ernste S. des Senats. senatus gravitas: ein hoher S. atmet überall, *nihil in his nonexcelsum magnificumque est.

    VI) Begriff, Bedeutung: notio (Begriff, den man mit etwas verbindet). – sententia (Gedanke, der einem Ausspruch etc. zugrundeliegt). – vis. significatio (Bedeutung eines Wortes, s. »Bedeutung no. I« die Synon. u. Redensarten). – voluntas (gleichs. der Wille, z.B. legis). – diesem Worte liegt kein anderer S. zugrunde, dieses Wort hat keinen andern S., als etc., nulla alia huic verbo subiecta notio est, nisi etc.: wenn ein Wort einen doppelten oder mehrfachen Sinn zuläßt, cum verbum potest in duas pluresve sententias accipi: ein Wort im guten S. gebrauchen, honeste dicere mit Akk.: im engsten S. des Wortes, propriā et principali significatione: den S. eines Wortes nicht auffassen, nicht begreifen, verbum quid valeat non videre: im buchstäblichen S. antworten, litterate respondere: im eigentlichen S., proprie (z.B. dici posse): im eigentlichern S., verius (s. Liv. 22, 53, 8): im eigentlichsten S., ut verissime dicitur (s. Plin. ep. 7, 5, 1): der langen Rede kurzer S. ist, ich etc., omnia haec verba huc redeunt [2136] denique, ego etc: das hat einen andern S., hoc alio spectat.

    deutsch-lateinisches > Sinn

См. также в других словарях:

  • resolu — Je suis Resolu à cela, Hoc mihi constitutum est, Sic deliberatum est mihi, Omnino ita decreui, Istud plane in animum induxi. Estre tout resolu, ou deliberé, Statuere. Estre peu resolu, Soluendo magis esse quam resoluendo. B. Resoluz en opinion,… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»